برای 14 فروردین، ساعت سه و نیم ظهر بلیط دارم که برگردم سر خدمتم، دوباره همون کلاه کج آبی، دوباره همون لباس های استتار دیجیتالی، دوباره همون MP5 و ژ-3 تاشو!
بهترین عیدی همین عید بود که در کنار خانواده بودم!
نوروز با اون همه دبدبه و کبکبه باز از راه رسید تا نشون بده که زمین هیچ وقت به روال همیشگی و یکنواخت سیر نمیکنه و بالاخره بعد از هر زمستونی و بعد هر یخبندونی یه بهاری هست، یه رویش مجدد هست!
بگذریم از بحث های اقتصادی و سیاسی که پارسال، یعنی تا همین یه روز پیش و تا آخرین لحظات سال تحویل یه غم بزرگ تو دلم مردم بوده و از الان به بعد هم علی القاعده باید همینطور باشه، اما مردم هم نشون دادن که غم و غصه نمیتونه جاشو با خوشحالی شب عید و خرید و دید و بازدیدهای عیدانه عوض کنه!
بازم شور و نشاط بود که تزریق میشد به بدنه ی ملت و بازم ایران و ایرانی نشون دادن که میتونن توی بدترین لحظات شادی کنن و شاد باشن و شادی رو با دیگران سهیم بشن.
عید همگی مبارک باشه...سال خوبی داشته باشین!
این چند روزه، واقعا برام توی خونه سخت میگذره، از اوناش نیستم که قهر و دعوا باشم!
خدمت سربازی طوری بدن رو میسازه که ساعت سه و نیم از خواب بیدار میشی و تا هشت شب همینطوری میدوی! این جور زندگی کردن هم توی خونه و به قولی شخصی گری، خیلی سخته و مطابقت سین برنامه ی نظامی و معمولی تقریبا غیر ممکنه!
الان منم تو این مرخصی به همون سبک و سیاق ارتش دارم توی خونه زندگی میکنم...! عین خفاش شب شدم برای اهل خونه...!
خدا بخیر بگذرونه
- پی نوشت اول: در حال شنیدن Perfect Day از Nikki Kerkhof ! شما هم از اینجا گوش بدید!
- پی نوشت دوم: خودمون اسممون محلی از اعراب نداشت، حالا توی دوران خدمت هم یه سری از این القاب عجیب و غریب نظامی هم اضافه شده!!! ناوبان سوم تکاور وظیفه، کمیل کاوه، تیپ تفنگداران دریایی سیدالشهداء! منطقه دوم دریایی بندرعباس!
این دم آخری، ینی نزدیک تحویل سال و اینا، باید یه سری چیزا رو یادمون بره، شعار نمیدم!
مثلا میتونیم فراموش کنیم سکه ی بالای یه ملیون تومن رو امسال دیدیم، یا اینکه پسته ی 60 تومنی اصلا وجود خارجی داشته، یا حتی یه پراید پیزوری واسه ما آدم شده و قیمتش کشیده به بیست میلیون...!
بیایم این تحویل سالی... یخورده خوش باشیم... نه الکی... واقعی!
میشه، امتحان کردم و دیدم که میگم...لااقل شادروان بریم به سراغ سال جدید... با یه انرژی مازاد بر نیاز، تا حداقل وسطای راه کم نیاریم و درمونده و تو راه مونده بشیم.